بررسی اثر پیشگیرانه و کمک درمانی تمرین هوازی بر نسبت رشد تومور، e۲ و بیان mir-۲۰۶ و erα بافت تومور سرطان پستان

سابقه و هدف: سرطان پستان شایعرین نوع سرطان در زنان است. در این پژوهش، اثر تمرین هوازی بر روند تنظیمی حلقه­ی بازخوردی mir-206-erα-استرادیول در سرطان پستان، بررسی شده است. مواد و روش­ها: تعداد­40 سر موش balb c ماده (چهار تا پنج هفته ایی، میانگین وزن بدن 15-14 گرم) به­شکل تصادفی به چهارگروه 10 ­تایی تمرین-سرطان-تمرین (tct)، تمرین-سرطان-استراحت (tcr)، استراحت-سرطان-تمرین (rct) و استراحت-سرطان-استراحت (rcr) تقسیم شدند. پس از اتمام 8 هفته تمرین هوازی روی نوارگردان، همه­ی موش­ها با تزریق زیر جلدی یک میلیون سلول­ سرطانی mc4-l2، سرطانی شدند و مرحله­ی دوم تمرینات آغاز شد. موش­ها 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، قربانی شدند و نمونه­های خونی و بافتی برداشته شد. میزان بیان ژنmir-206  و erα بافت تومور به روش real time–pcr و استرادیول پلاسما با روش الایزا اندازه گیری شد. یافته ­ها: گروه­هایی که پس از سرطانی شدن، تمرین هوازی داشتند، در مقایسه با دیگر گروه­ها، سطوح استرادیول پلاسما، بیان ژن erα و نسبت رشد تومور کاهش معنادار و بیان ژن mir-206 با افزایش معنادار همراه بود (0001/0=p). تفاوت معناداری بین گروه tcr و rct در متغیرهای پژوهش مشاهده نشد. نتیجه­ گیری: تمرین هوازی با اثر افزایشی بر mir-206 و اثر کاهشی بر استرادیول پلاسما و erα موجب کاهش نسبت رشد تومور سرطان پستان می شود.